Friday, August 20, 2010

زبان پارسی و تمدن ایرانی در جمهوری خلق چین


چندی پیش، رادیو بین المللی چین کمونیست در بخش فارسی خود، تفسیر جالبی را پخش نمود؛ که در بر گیرنده حقایق بسیار آموزنده و جالبی برای همه ایرانیان و پارسی زبانان در جهان است. این رادیو در تفسیر خود یادآور شد: 

تاجیکان (که می توان آنها را پارسیان و یا ایرانیان شرقی نام نهاد)، یکی از ۵۶ ملیت رسمی شناخته شده در جمهوری خلق چین هستند، که بطور عمده در استان غربی «سین‌کیانگ» چین زندگی می کنند و ۶۰ % آنان در بخش خودمختار تاجیک نشین «تاش قُرغان» (تاشکورغان) زندگی می کنند. برخی از پژوهشها، آنان را مجموعه ای از چندین گروه قومی ایرانی شرقی می پندارند که منسوب به تاجیکان می باشند
جشنهای سال نو اقلیت های قومی در چین
در سرزمین وسیع و با شکوه چین با مساحت نه میلیون و ششصد هزار کیلومتر مربع، 56 قوم زندگی می کنند که این 56 قوم در گسترش و تداوم فرهنگ و تمدن چین، از نسل به نسل دیگر با یکدیگر همیاری و همفکری می کنند. 
فرهنگ، تمدن، رسم ها و عادت های مردم چین، جنبه های متفاوت شکوفایی و درخشندگی این سرزمین را نمایانگر می سازد. بیشتر تاجیکی ها (پارسی ها) در «تاش قرغان» در استان «سین کیان» زندگی می کنند. تاشقرغان، که در شرق فلات پامیر واقع شده است، یکی از شهرستانهای انتهای غرب چین محسوب می شود، که با کشورهای تاجکستان، افغانستان و پاکستان هم مرز است. همچنین یک گذرگاه مهم جاده ابریشم قدیمی به شمار می رود. تاشقرغان، نزدیکترین شهر چین، تا افغانستان و ایران زمین است. 
کلمه تاجیک در افسانه ها معنی تاج دارد. زبان تاجیکی متعلق به خانواده زبان فارسی از گروه زبان های هندی و اروپایی می باشد. تاجیکی ها از شعبه شرقی قوم آریا بوده و با پارس ها هم نژاد بودند . در سده های پیش از میلاد مسیح،مردمی که با زبان فارسی شرقی صحبت می کردند در ناحیه خودمختار «سین کیان» زندگی می کردند. در دوران کهن، تیره «تبتی» ها تقویم و گاهشمار ویژه یی نداشتند. جشن سال نو آنها، همزمان با شکوفه دادن درختها، در بهار بوده است. 
در سال1027 میلادی گاهشمار تبتی به وجود آمد. از آن پش، این گاهشمار مورد استفاده قرار گرفت. روز اول سال نو، بر پایه گاهشمار تبتی ها، در مقایسه با عید بهار چین، گاهی پیش تر، گاهی پس تر است. این گاهشمار بر پایه سالنامه عنصرهای پنجگانه و «آیین یانگ» (ماه و خورشید) و حیوان های دوازده گانه تنظیم شده است. یک سال به چهار فصل و دوازده ماه بخش می شود. شش ماه 29 روز، و شش ماه 30 روز است. هر سه سال، یک ماه کبیسه دارد. هم چنین با این گاهشمار می توان؛ خسوف و کسوف را نیز پیش بینی کرد

No comments:

Post a Comment