شاهنامه و برگردان نادرست نام این اثر جاودانی به انگلیسی

در زبان فارسی، واژه «شاه» جدای از نمایندگی سامانه پادشاهی و یا شاهنشاهی، بمعنی ارزشمندترین، گرانبهاترین، بی نظیر ترین، یکتا، نمونه، و غیر قابل توصیف، ارجمندترین و غیر قابل مقایسه ترین نیز می آید. 

شاهکار، شاه لوله، شاه بیت، شاه توت، شاهراه، شاه ماهی، و دیگران را می توان نام برد. در این واژه ها، منظور از شاه، نه پادشاه و یا شاهنشاه، بلکه، در یک مقایسه و سنجش بین همنوعان و هم صفتان و هم دستان یک پدیده، پدیده مورد نظر، بی رقیب ترین، و ارزنده ترین و شاید بی همتا ترین آنها باشد. برای نمونه، وقتی می گوییم، شاهراه تهران-کرج، یعنی چندین راه برای رسیدن به کرج وجود دارد، اما، این راه پهن ترین و گسترده ترین وبزرگ ترین است

و یا شاه لوله نفت ایران و گرجستان، باز به همین معنی است، یعنی چندین لوله کوچکتر هم کار نفت رسانی را انجام می دهند، اما، یک لوله است، که کل سوخت و درآمد کشور گرجستان بدان وابسته است. و بهمین ترتیب در باره شاه ماهی، که بزرگترین، و نمونه و یکدانه در بین میلیون ها ماهی است، و یا شاهکار، که بهترین اثر یک هنرمند و یا موسیقیدان و نقاش است...

با این توضیحات، گروهی که به زبان فارسی آشنایی ندارند و یا کینه توز با فرهنگ ایرانی و زبان پارسی هستند، نام کتاب ارزشمند و جاودانی فردوسی توسی را، بهنگام برگردان (ترجمه) از «شاهنامه» در زبان فارسی، به انگلیسی آنرا «بوک آو کینگز» ترجمه می کنند.... این یک غلط تاریخی است که حدود 150 سال پیش توسط یک نویسنده انگلیسی و آن هم به عمد و غرض پیش کشیده شد، و از آن پس، ایرانیان بی دانش نیز، چون ید طولایی در کپی کردن از انگلیسی ها دارند، طوطی وار آنرا «بوک آو کینگز» یا « لتر آو کینکز» خواندند و این ناروا، به سایت ها، نوشته ها، و حتی دایره المعارف نیز کشانده شده است.

در این رابطه، سه توضیح بنیادین ضروری است: 

یک: در کجای نام کتاب شاهنامه فردوسی؛ واژه «شاهان» آورده شده است، که این ها بهنگام ترجمه از واژه «کینگز» استفاده می کنند. تو گویی، استاد فردوسی آنقدر از دانش بی بهره بوده و نمی دانسته که نام این دفتر ارزشمند را؛ «نامه شاهان» بگذارد، تا این بیسوادان، آنرا «بوک آو کینگز» ترجمه کنند

دو: اگر بخواهیم شاهنامه را بر اساس سواد ناداشته آقایان، «بوک آو کینگز» ترجمه کنیم، ناچاریم که «شاهراه» را نیز «رؤد آف کینگز»، و «شاه لوله» را ««پایپ آو کینگز»، و... ترجمه کنیم، که این بسیار نابخردانه و مضحک است

سوم: واژه «نامه»، وارون آنچه که امروز در بین ما ایرانی ها، مصطلح است: (نامه به دختر خاله و یا مادر بزرگ)، در پارسی کهن، و ساسانی، «نامه» بمعنای «کتاب» بوده است. و کتاب، پس از یورش تازیان، در میان ایران رواج یافت... خود فردوسی بزرگ در سرآغاز کتاب جاودانش می نویسد: 

یکی نامه بود، از گَه باستان ___ فراوان بدو، اندر آن داستان

که این نامه را، دست پیش آورم ___ ز دفتر به گفتار خویش آورم

چو آورد، این نامه نزدیک من __ برافروخت، این جانِ تاریکِ من

بدین نامه، چو دست کردم دراز ___ یکی مهتری بود، گردن فراز

از اینرو، نامه، در زبان ساسانی بمعنای کتاب بوده است همانند: «ختای نامک» که بعدها به «خدای نامه» فارسی تغییر نام داد... و گرنه، فردوسی باید خیلی بیکار بوده باشد که سی سال برای نوشتن یک نامه، وقت صرف کند...

با توضیحات ارائه شده، برگردان (ترجمه) کتاب حماسی و جاودان شاهنامه فردوسی

The Masterpiece or The Legendary Book

می باشد؛ و نه 

Letter of Kings or Book of Kings

خوانندگان این نوشتار، به زبانهایی که آشنایی دارند، و یا در سرزمین هایی که زندگی می کنند، باید توجه کنند، که از همان آدم بی دانش و بی سواد و مغرض انگلیسی گرفته نشده و به المانی و یا فرانسوی و دیگر زبان ها، برگردان شده باشد