رمضان و روزه داری، و کشتن جانداران در این ماه؛ یک گناه بزرگ و نابخشودنی است... و ار کردار زشت تازیان بر آمده است
روزه داري و التزام گرسنگي كه نزد مسلمانان شیعه و سنی و بهایی و صوفیان، نوعي عبادت تلقي ميشد در دیدگاه اشو زرتشت، یک گناه بزرگ است تا جایی که زرتشتیان باستان، به کسی که تعليم و ترويج روزه داري مي كرد «آشموغ» می خواندند و به موجب و نديداد مستوجب كيفر بود
دکتر عبدالحسین زرین کوب. تصوف و ایران باستان
ابوريحان بيروني هم، در آثار الباقيه خاطر نشان مي كند كه در نزد زردشتي‌ها هر كس روزه ميداشت مرتكب گناه شده بود و به عنوان كفاره مي بايست عده‌يي را طعام كند
No comments:
Post a Comment